Vervelend, hé...

een verhaal dat niet af is. Het zou de slogan van de Jeugdboekenweek kunnen zijn*. Maar Belisol ging ermee aan de haal. Er is met deze campagne van Belisol iets vreemd aan de hand. Schieten ze met de ene spot in eigen voet, dan lijkt de andere helemaal niet te werken. Waarom? Op het gevaar af in een ingewikkelde narratologische analyse te vervallen (vakidiotie?) hou ik het simpel. In spot 1 woon je iets wat een operatie lijkt bij en blijkt er plotseling iets bijzonders, iets beweeglijks in het lichaam van de vrouwelijke patiënt te zitten. De verwondering van de arts en de ongerustheid van de vrouw werken wonderwel samen, maar voor je het antwoord krijgt is daar... Belisol. De ramenspecialist die beweert voor het hele verhaal te zorgen - maar alleen voor ergernis zorgt: hoe het verhaal van de arts en de vrouw verdergaat, blijft in het ongewisse. Niks hele verhaal.
Spot 2 houdt het eenvoudiger. In een (gefingeerd) 'net binnengekomen bericht' is een Bengaalse tijger ontsnapt. Waar die rondwaart, dàt krijg je net niet meer te horen. Niks spanning, hier. Belisol kan rustig over ramen en deuren beginnen. Waarom de spot deze keer niet (ergerlijk) werkt?  Omdat het helemaal geen verhaal is, bijvoorbeeld, maar een ander (informatief) teksttype. Of, als we het dan toch als een verhaal willen beschouwen - wat best kan, want talloze verhalen nemen de vorm van andere teksttypes aan - omdat de plot weggegeven is. We wéten al dat er een tijger ontsnapt is, en waar (de setting) is nauwelijks van belang, aangezien we in dit korte verhaal nog geen personage hebben om ons mee te identificeren. Vervelend, hé, een verhaal dat geen verhaal is.

* Die koos een andere slogan: 'Gevaar!' Het lijkt wel alsof ze hebben geruild. 'Gevaar! Sluit uw ramen en deuren... - voor extreemrechts ze sluit - Belisol - Benecol, enkel te gebruiken op doktersadvies - als u die al mag geloven, want heel wat medicatie is niet betrouwbaar, besluit TestAankoop, en met hen ook De Standaard - al even onverantwoord, want onverantwoord interessant... 
(Een glimp uit het associatieve rijtje voor het slapengaan. Bleek niet zo slaapbevorderend, want mijn hersenen vonden dit zo'n leuk spelletje dat ze er helemaal overstuur van geraakten.)

P.S. Wie een écht verhaal over een Bengaalse tijger (en over verhalen) wil, leest beter eens 'Het leven van Pi'. 

P.P.S En oh, wat is het - nu ik toch bezig ben - verleidelijk om maar meteen ook dit fragment over te nemen:

'The house of fiction has in short not one window, but a million - a number of possible windows to be reckoned; every one of which has been pierced, or is still pierceable, in its vast front, by the need of the individual vision and by the pressure of the individual will. (...) These apertures (...) have this mark of their own that at each of them stands a figure with a pair of eyes, or at least with a field-glass, which forms, again and again, for observation, a unique instrument, insuring to the person making use of it an impression distinct from any other.' 

(Henry James, The Portrait of a Lady, 1970, ix; quoted from Jahn 1996, 251,  - en op mijn beurt geciteerd uit Ryan, Cyberage Narratology, 125)