Soms glippen boekpersonages langs de achterdeur naar binnen, zomaar, zonder hun verhaal. Zoals 'Meisje'. Ze was me opgevallen op een van de prentkaarten op de stand van De Eenhoorn (de uitgeverij die zo veel sterke illustratoren in haar fonds heeft, al gaat Lannoo aardig in de tegenaanval), en mocht mee naar huis. De oudste hier zou vast wel wat in dat ferme, rozige meisje zien, dacht ik.
Intussen wandelde ook het boek hier binnen. Langs de voordeur, zoals dat hoort. En in geschenkpapier. Even stuitte het op weerstand - 'Mama, jij koopt ALTIJD boeken voor mij!' - maar die duurde niet lang. Er zit immers een cd bij het boek, en muziek, dat is geweten, verzacht de zeden. Nu durven cd's bij boeken wel eens tegenvallen, en spelen ze soms niet meer dan de rol van Samson op de hespenworst: koop mij! Maar niet hier: Buurman leest een boek (Koen Van Biesen) is schitterend 'verklankt'. Zo aanstekelijk dat het melodietje al de hele avond door mijn hoofd zingt - of bangt, of bonkt.
Nochtans hoorde ik vandaag nog iets veel sterkers. Muzikaal kan ik dat niet evenaren, zelfs niet stilletjes in mijn hoofd, maar de beelden schuiven nog steeds langs in mijn hoofd en ik heb me - ja, een beter woord kan ik niet vinden - gelaafd aan deze voorstelling. Prinses Turandot zet de weg naar opera wagenwijd open, voor iedereen, niet alleen voor die 4-plussers uit het programmaboek. Gaat dat zien, gaat dat zien!
En dan bleek bij het buitengaan dat ze nu ook in een boek zit, met illustraties van Ingrid Godon, uitgegeven door Lannoo. Mét cd. Zal ik de prinses alvast op de koffie vragen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten