vrijdag, november 23, 2012

De waan van het woord

Lezend in Verstrooiingen (Bernard Dewulf) kom ik een woord tegen waaraan ik blijf haken. Ik weet niet wat het betekent. Het is erg lang geleden dat ik een Nederlands woord ontmoette waarvan ik niet weet wat het betekent. Ik laat het door mijn mond walsen als wijn. Querulant. Ik zoek naar woorden met eenzelfde stam, maar kom niet verder dan querido. Of question. Achteraf blijkt het inderdaad van oorsprong Frans te zijn. Het Nederlandse synoniem klinkt lang niet zo wervelend. Want hoewel 'querulant' tussen 'opschepperig' en 'zelfingenomen' in staat, lijkt het eerder iets bijzonders, dan iets vervelends. Misschien is dat wel wat 'deftige woorden' doen: anders klinken dan ze werkelijk zijn. En zo wordt een ruziezoeker een heer van stand.

1 opmerking:

Dagmar Feyen zei

Misschien kunnen we elkaar wat onder druk zetten. Mijn laatste "Tuesday Thing" is ook al weer van maart geleden...

The Tuesday Thing