Elf

Geschreven
in Hoepertingen
op een weekend
voor al wie schrijven wil
lezen

Ik steel wat tijd vanmiddag. Trek met balpen en papier de kamer in. Waar de zon binnenvalt, ga ik zitten. De koude vloer tikt mijn billen aan. Stofdeeltjes dwarrelen voor het smalle raam, gaan precies daar liggen waar mijn boeken staan. Snel veeg ik een vinger langs het rek, probeer stof en gedachten te vangen. Uit de tuin van de buren klinkt kindergekibbel. Bij mij blijft het stil.
Ik vouw mezelf op, schuif wat dieper de warmte in en land op mijn buik. Onder mijn balpen veert het pak papier. Het leeft van de herinnering: uit kladbladen heb ik een bundel gevouwen - zo staat er nu al wat in.
Steeds verder schuif ik op: een speeltuin van een halve meter, zolang de zon dat wil. Als die naar half drie toe gaat, druk ik me nog even tegen de boekenkast aan. Ooit verdwijn ik in letters.