Pannenkoekenweer

Het regent. Nog voor ik ben opgestaan, weet ik dat. Autobanden ploegen het water - het geluid spat op tegen het slaapkamerraam. Twee jongens op weg naar school roepen iets tegen mekaar. Ook dat lawaai dringt binnen, tegelijk met het besef dat het donker bedriegt. In de badkamer duik ik rillend onder een te warme douche. De herfst is in het land.
Terwijl ik met brandende lichten en heen en weer zwiepende ruitenwissers naar Antwerpen rijd, krijgen de avonden vorm: lezen, knutselen, de kachel weer aan. Pannenkoeken. Op de radio hoor ik nog net het weerbericht: maandag weer twintig graden. Ik laat mijn avondplannen nog even in de oven staan.